De stijl van Sahar
Ik werk sinds januari 2020 als verpleegexpert geestelijke gezondheidszorg. Daarvoor was ik nursingbegeleidster in afdeling Torhout, Tielt en Kortrijk.
"Werken bij het Wit-Gele Kruis geeft mij levenskracht en moed. Hier durf ik mezelf te zijn. Afkomst en achtergrond spelen hier geen enkele rol."
![Sahar](/sites/default/files/styles/rectangle_medium_pana/public/2020-11/36745%20profielfoto%20Sahar.jpg?h=7609933c&itok=EtAN4IW8)
Het tweede moment dat mij altijd zal bijblijven speelde zich af in een triagecentrum tijdens de eerste golf. Er was op dat moment nog heel veel onduidelijkheid over het virus. Er kwam een zwanger koppel langs voor de test. Voorafgaand aan de test moesten wij enkele administratieve vragen stellen. Tijdens mijn 'vragenronde' kreeg de jongedame het moeilijk en barstte in tranen uit. Haar partner probeerde haar gerust te stellen, zonder succes. Ik vroeg wat er scheelde. “Mijn vader heeft uitgezaaide kanker. Wat als ik hem ziek gemaakt heb? En wat met de baby als ik zelf besmet ben?”. Opnieuw wist ik niet wat te zeggen. Onmacht is het enige wat ik op dat moment voelde.
Tijdens de tweede golf bood ik opnieuw ondersteuning in een woonzorgcentrum. Tijdens die periode bouwde ik een band op met een bewoonster. Tijdens de dagelijkse verzorging konden wij telkens goed praten en vooral veel lachen. Zij noemde mij 'mijn mateke'. Door de drukte en ziektes hadden de medewerkers van dit woonzorgcentrum amper tijd om eens te babbelen met de bewoners en mijn komst was dus meer dan welkom.
Tijdens mijn laatste shift ging ik naar de kamer van die bewoonster om afscheid te nemen. Ik zei dat dit mijn laatste werkdag was. “Maandag ben je toch terug?”. Toen ik zei dat ik niet meer terug zou komen, vroeg zij “met wie moet ik nu elke dag zoveel babbelen en lachen dan?”
Bij die 3 coronamomenten die me altijd zullen bijblijven had ik telkens een 'knuffelhonger'. Ik wou dat ik deze mensen kon vastpakken en zeggen dat het goed komt. Een belangrijke les die ik uit dit alles leerde: wij zijn niet gemaakt voor de 1,5m regel.
![ondersteuning in een wzc tijdens de coronacrisis](/sites/default/files/styles/large/public/2020-11/Ondersteuning%20WZC%20covid%20-%20kopie.jpg?h=d0470b75&itok=ADvC3sDW)
Sinds januari neem ik tijdelijk het referentiedomein geriatrie en ergonomie op naast mijn huidige takenpakket van geestelijke gezondheidszorg. Mijn werk is hierdoor wat drukker geworden maar ik zie het helemaal niet als een last. Het is net een nieuwe kans! Elke dag is ontzettend interessant en ik ben erg dankbaar om weer zoveel bij te leren. Zo zijn we nu bezig om opdrachten uit te werken voor “Week van de valpreventie”. Erg boeiend!