De stijl van Sahar
Ik werk sinds januari 2020 als verpleegexpert geestelijke gezondheidszorg. Daarvoor was ik nursingbegeleidster in afdeling Torhout, Tielt en Kortrijk.
"Werken bij het Wit-Gele Kruis geeft mij levenskracht en moed. Hier durf ik mezelf te zijn. Afkomst en achtergrond spelen hier geen enkele rol."
![Sahar](/sites/default/files/styles/rectangle_medium_pana/public/2020-11/36745%20profielfoto%20Sahar.jpg?h=7609933c&itok=EtAN4IW8)
Eerlijk? Ik had ik mijn eerste jaar als verpleegexpert helemaal anders verwacht: mijn takkenpakket is veel uitgebreider geworden dan voorzien omwille van corona. Ik ben enorm dankbaar om zoveel te mogen doen als een kersverse verpleegexpert! Ik mag webinars en supervisies organiseren en kan hierdoor ook vaak samenwerken met verschillende (externe) partners binnen het domein geestelijke gezondheidszorg. Gelukkig word ik telkens goed ondersteund door mijn collega’s en de directie.
Tijdens de corona-crisis spring ik ook bij in de zorg waar nodig. Zo heb ik als verpleegkundige gewerkt in 2 woonzorgcentra en ik spring momenteel nog bij in triagecentrum De Zonnewijzer in Kortrijk.
Tijdens de voorbije periode heb ik allerlei emoties gevoeld zoals verdriet, dankbaarheid, blijdschap en angst. Een echte rollercoaster van de emoties dus… Er zijn 3 momenten die ik nooit ga vergeten. Momenten waarop ik mij onmachtig voelde als nooit tevoren.
![ondersteuning tijdens de coronacrisis in triagecentra en woonzorgcentra](/sites/default/files/styles/large/public/2020-11/Triagecentrum.jpg?h=91b9f962&itok=cev1s_YY)
Het was mijn eerste dag in een woonzorgcentrum dat hard getroffen werd door covid-19. Het was daar toen ook zeer hectisch. Er werd mij gevraagd om een dame te verzorgen die besmet was met het coronavirus. Ik doe extra bescherming aan en ga haar kamer binnen. De dame in kwestie is klein en tenger. Zij is zeer angstig en weent tijdens de zorg. Ik probeer haar te kalmeren maar het lukte mij niet. Het beschermingspak, het mondmasker en de faceshield maken deze situatie veel onmenselijker. Wanneer de verzorging voorbij is en ik de kamer uit ga, pakt de dame mijn hand stevig vast “laat mij aub niet alleen!” zei ze herhaaldelijk...