De stijl van Dimitri
Dimitri werkt sinds zijn 23ste bij het Wit-Gele Kruis en startte als logistiek medewerker onder het generatiepact. Dit houdt in dat je niet ouder mag zijn dan 30 jaar en dat je maximaal een diploma middelbaar onderwijs hebt. Inmiddels is hij 29 jaar en groeide hij door tot logistiek planner.
Zijn carrière bij het Wit-Gele Kruis zal na zijn dertigste nog niet eindigen. “De logistieke afdeling blijft veranderen. Dat vind ik net leuk. Als ik iedere dag hetzelfde moet doen, dan wordt het een gewoonte. Daar houd ik niet van.”
Door deze job ligt mijn hart in de zorgsector.
![Dimitri - Logistiek planner](/sites/default/files/styles/rectangle_medium_pana/public/2022-08/profielfoto2.png?itok=QWVt3H5O)
Mijn nieuwe functie als logistiek planner valt niet meer onder het generatiepact. Dit betekent dat ik na mijn dertigste nog bij het Wit-Gele Kruis kan blijven werken. Aangezien het generatiepact gericht is op jongeren onder de dertig met maximaal een middelbaar diploma, was dit voor mij geen zekerheid. Toch heb ik het generatiepact nooit als nadelig beschouwd. Het is een mooie kans om werkervaring op te doen en opleidingen te volgen. Mocht ik hier niet doorgegroeid zijn, had ik deze ervaring zeker kunnen gebruiken binnen een andere job.
![administratief werk](/sites/default/files/styles/large/public/2022-08/WGK_9626_JN.jpg?itok=5vhm9aM7)
Vandaag start ik in mijn nieuwe functie op de dispatch van het logistieke centrum, een voornamelijk administratieve functie. Ik ben onder andere verantwoordelijk voor de planning die vaak ad hoc bijgestuurd moet worden. In de zorg kan je namelijk niet alles vooruit plannen. Wanneer een aanvraag binnenkomt, moeten wij hier snel op kunnen inspelen. Hiervoor werken we nauw samen met de permanentiedienst. Wat er allemaal op de planning kan staan is breed: leveren zorgmateriaal en uitleenmateriaal bij patiënten en afdelingen, auto’s ophalen, bloednames ophalen, …
![PAS uitleg installatie](/sites/default/files/styles/large/public/2022-08/WGK_9667_JN.jpg?itok=FZ8r-OtH)
Door deze job ligt mijn hart in de zorgsector. Je komt bij mensen thuis voor een reden. Meestal is dat geen leuke reden. De patiënt en zijn/haar naasten hebben het vaak zwaar. Een snelle service kan voor hen veel betekenen. Bijvoorbeeld: voor een palliatieve patiënt wil je het zo comfortabel mogelijk maken. Je kan geen dagen wachten met het leveren van een bed of pijnpomp. Het is een kwestie van uren. Ook wanneer de patiënt overleden is, wil je zo snel mogelijk de pijnlijke herinnering van het ziekenhuisbed wegnemen voor de nabestaanden. Dat je toch nog iets voor die mensen kunt doen, daar haal ik voldoening uit.
![](/sites/default/files/styles/large/public/2022-08/deurbel.png?itok=hHWpX8G2)