De stijl van Céline
Het mooiste aan mijn job is dat je vaak een deel van de familie wordt en alles vanop de eerste rij mee beleeft met de patiënt. Ik probeer altijd voor mijn patiënten te zorgen alsof het mijn eigen familie is, de band die je krijgt is onbetaalbaar.
Ik werk al 23 jaar in het Wit-Gele Kruis en doe mijn job met hart en ziel. Ik ben referentieverpleegkundige pijn, comfort en oncologie en vanuit die job heb ik al veel mensen mogen begeleiden in hun laatste levensfase. Het is hartverwarmend hoeveel je kan betekenen voor je patiënt en familie.
Ik werk niet meer als vrijwilliger in het vaccinatie centrum, en ook op andere vlakken van mijn werk voel ik de invloed van de versoepelingen. Sinds september ga ik terug naar het ziekenhuis voor overleg. Dit na anderhalf jaar geen fysiek overleg, telefonisch of via Teams bleven we natuurlijk wel in contact. Er gaan weer meer stagiairs mee op dienst. Onze opleidingen gaan ook terug fysiek door. Het voelt dus iets meer als het werken precorona.
Met een klein hartje mochten wij met een groepje Odiniers starten aan het ODIN-project in maart. ODIN staat voor oplossingsgericht denken en innoveren.
De bedoeling is dat we problemen in kaart brengen op het werkveld en uitgedaagd worden om Out-of-the-box te denken en te zoeken naar een oplossing. Al snel kwamen we tot meer dan 100 ideeën waarvan we er uiteindelijk 4 verder uitwerkten.
Ik koos voor een verpleegtas: we willen graag een ergonomische praktische verpleegtas uitwerken die uitnodigt om uniform te werken. Daar begin je niet zomaar aan. We zijn nogal geneigd om probleemoplossend te denken terwijl je het probleem eerst tot op de bodem moet uitspitten. Dat vergt heel veel denkwerk maar het bracht ons wel op veel nieuwe ideeën, en problemen ... 😉
Na de vakantie volgt de praktische uitwerking, een nieuwe spannende onbekende fase waar we erg naar uitkijken. We hopen te finishen met een mooie oplossing voor de verpleegtas.
Wordt vervolgd.....