De stijl van Bart
Mijn kinderen Nand en Noor zijn mijn oogappels en in mijn vrije tijd ben ik hardloper én koffieliefhebber. Ik geniet graag van het leven. Maar mijn échte passie ligt in mijn job. Dat is gewoon geluk hebben.
Ik ben diabeteseducator in de provincie Antwerpen. Ik volg nauwgezet de gezondheid van onze diabetespatiënten op. Enfin, samen met de patiënt, mijn collega-verpleegkundigen, de huisarts, endocrinoloog, diëtist, mantelzorger, podoloog … Want diabetes managen is teamwerk.
Eindelijk mogen we nog eens een volledig fysieke terugkomdag meemaken. Vorige keer was het nog eentje met mondmaskers en Covid Safe Ticket, maar nu waren er geen beperkingen. En dat… deed deugd! Ik heb het echt gehad met webinars en online meetings.
Op zo’n terugkomdag krijgen wij diabetesverpleegkundigen de o zo noodzakelijke vorming en updates mee. Want het moet gezegd worden: de diabeteswereld staat niet stil, ook niet tijdens de coronapandemie.
Wat ik vooral wil meegeven en wat je nu al mag onthouden... Er komt een nieuwe medicatieklasse aan! De GIP/GLP1 agonisten zitten in de pipeline. Deze combinatiepreparaten van het al gekende glucagon like petide 1 agonist (denk aan Victoza, Ozempic, Trulicity…) en het glucose insulinotropisch peptide laten in de studies alvast spectaculaire resultaten zien. Die zullen vooral obese diabetespatiënten ten goede komen. De eerste merknaam die je mag onthouden is Tirzepatide. Dit zal beschikbaar worden in de toedieningspen die nu al voor Trulicity wordt gebruikt. Wanneer het bij ons op de markt komt en tegen welke prijs, kon professor De Block (UZA) ons nog niet vertellen. Meer nieuws volgt ongetwijfeld later.
Afgelopen zomer kreeg ik van mijn dochter Noor de vraag of ze mocht beginnen met lopen… Top idee! Ik begeleidde haar via het start-to-run-programma. De ambities die ze uitsprak waren ineens zeer hoog: "Ik wil een marathon lopen". Aan mij om deze ambities wat te temperen. Als 14-jarige kan ze immers ook niet aan de start staan van een officiële marathon. Ik stelde voor om te werken naar de short run van de Antwerp 10 miles in april 2023. Week na week werden hierna de trainingen zoals voorgeschreven afgewerkt en na tien weken kon Noor een half uur ononderbroken lopen. Hierna viel het wel wat stil (schoolwerk, vroege duisternis,…) zodat we terug wat extra training zullen moeten inbouwen om in april met succes de short run te lopen.
Sinds deze week staan de inschrijvingen voor de Antwerp 10 miles en dus ook voor de short run open. Noor zal dan ook, samen met mij, de WGKA-rangen versterken. Het wordt haar eerste grote loopevent. Voor wie zelf nog twijfelt… Er is nog voldoende voorbereidingstijd om goed gewapend aan de start op linkeroever te verschijnen.
En toen was het D-day. Na de laatste training was ik er vrij gerust in dat het Noor ging lukken. Met de tram bereikten we heel vlot linkeroever, en het WGKA-tentje in het bedrijvendorp vonden we ook makkelijk. Nadat we ons in het felgeel WGKA-shirt hadden gehesen en ons borstnummer hadden opgespeld, zochten we de startzone op. Met heel wat dreunende en bonkende animatie was het nog even wachten tot het echte startschot weerklonk. De eerste kilometers waren best pittig door de forse tegenwind, maar dat kende Noor al van de Kastelenloop op 1 april. Ik lette er vooral op dat ze niet te snel zou lopen. Toen we kilometer 3 naderde werden we voorbijgelopen door collega Eveline. Zij was de enige WGKA’er die we zagen passeren tijdens onze wedstrijd. Het tempo aanhouden ging heel goed, alleen tijdens de laatste kilometer kreeg Noor het lastig. Aanmanend om zeker te blijven lopen ging ze na 41’45” over de finishlijn. Een mooie medaille werd ons om de hals gehangen. Of het haar bevallen was? Ik denk het wel, want ze gaf al aan hier volgend jaar terug te willen staan. Ze had zelfs nog energie over om na de aankomst nog te lopen op een loopband om een prijsje in de wacht te slepen. Missie geslaagd dus!