De stijl van Bart
Mijn kinderen Nand en Noor zijn mijn oogappels en in mijn vrije tijd ben ik hardloper én koffieliefhebber. Ik geniet graag van het leven. Maar mijn échte passie ligt in mijn job. Dat is gewoon geluk hebben.
Ik ben diabeteseducator in de provincie Antwerpen. Ik volg nauwgezet de gezondheid van onze diabetespatiënten op. Enfin, samen met de patiënt, mijn collega-verpleegkundigen, de huisarts, endocrinoloog, diëtist, mantelzorger, podoloog … Want diabetes managen is teamwerk.
![Bart](/sites/default/files/styles/rectangle_medium_pana/public/2024-01/WGKA%20-%20Bloggers-58.jpg?h=d2d9203a&itok=A6foKra_)
Het zijn vreemde tijden…Ik denk aan de mooie dingen: de angst van een patiënt die ik door mijn bezoek wat kon wegwerken, een glycemie die beter onder controle komt, 20 liter handontsmetting die een kennis me aanreikt voor onze organisatie…
Onze dienstverlening die we anders bieden mag er nog staan vandaag. In de tweede lijn moesten een paar minder dringende activiteiten op de schop, maar wat heet ‘minder dringend’? En welke lijken zullen er hierdoor later nog uit de kast vallen?
De deurbel gaat. Een leerkracht van de school van Noor staat voor de deur met een ‘ouderdiploma’ en een bloemetje. Dit speciaal om de ouders te bedanken voor hun inzet bij het afstandsonderwijs. Dit wordt zeer geapprecieerd. Fijn initiatief ! Met verenigde krachten zetten we ons samen in tegen corona.
![](/sites/default/files/styles/large/public/2020-05/Ouderdiploma-Bart.jpg?h=9f711c3a&itok=zw7Zyy1B)
Ik heb het gedaan vandaag, jawel, een huisbezoek via Skype. Op een zeker moment viel de verbinding weg en bleef ik kijken op een stilstaand beeld van een patiënt. Alleen had ik dat niet direct door… Terug verbinding maken, maar… waar waren we gebleven? Een aantal zaken mis je sowieso als je geen fysiek bezoek brengt. Ondermeer een monofilamenttest is via deze weg niet mogelijk.