Binnenstebuiten: hoe gaan we om met diversiteit?

Wat doet de werkgroep diversiteit?

An Verhasselt (teamcoach en begeleider van de werkgroep)

De werkgroep diversiteit onderzoekt hoe we van Wit-Gele Kruis Oost-Vlaanderen nog meer een thuis kunnen maken voor iedereen, medewerkers en patiënten. Begin dit jaar introduceerde de werkgroep de WGK-hoofddoeken. Intern bestond de vraag al langer en ook extern kwam het antwoord maar net op tijd: steeds meer potentiële medewerkers haakten af omdat ze geen hoofddoek mochten dragen tijdens de zorg.

Derya Cetinkaya (team Gent Noord West)

Ik woon en werk in Drongen, iedereen kent mij met mijn hoofddoek want die droeg ik altijd al privé, nu ik hem ook tijdens het werk mag aandoen, kan ik 24/7 mezelf zijn en tonen wie ik ben.

An

De hoofddoek was het eerste agendapunt van de werkgroep, maar de thema’s zijn heel divers. We stellen onszelf op alle vlakken in vraag: hoe gaan we om met anderstalige patiënten en medewerkers van wie Nederlands niet de moedertaal is? Wat zijn de jobmogelijkheden voor mensen met een beperking en wat kunnen we doen om die uit te breiden? Hoe vinden mannelijke zorgverleners een plekje in onze overwegend vrouwelijke organisatie? Wat is de verstandhouding tussen jongere en oudere collega’s? Hoe reageren we op discriminatie?

Komt discriminatie op de werkvloer vaak voor?

Derya

Toen ik voor het eerst mijn hoofddoek droeg bij een patiënte die ik daarvoor ook al verzorgde, moest ik plotseling mijn schoenen uitdoen ‘want dat doe jij thuis ook’. Omdat ik weigerde, riep ze ‘schaam je dat je moslim bent!’. Ik mocht haar zorg niet meer uitvoeren, ze heeft mij zelfs achternagezeten en de deur uitgejaagd. De volgende dag verving een collega zonder hoofddoek mij en was er geen vuiltje aan de lucht.

An

We kennen de thema’s wel, maar toch schrikken we soms van de harde realiteit op de werkvloer. Wanneer een mannelijke zorgmedewerker of een collega met een donkere huidskleur niet aanvaard wordt door een patiënt, steunt het lokale team hen 100%: ‘laat je niet doen, zij mag jou niet weigeren, blijf haar bezoeken,  hou vol …’ Dat is geweldig goed bedoeld natuurlijk, maar we moeten ook vermijden dat collega’s elke dag opnieuw die discriminatie meemaken. In de werkgroep proberen we dan uit te zoeken hoe we onze medewerkers grondiger kunnen begeleiden zodat niemand er ooit nog alleen voor staat.

Hoe ga je om met discriminatie?

Sarah-Johanna Decat (team Gentbrugge – Ledeberg)

Wanneer een patiënt op een ongepaste manier naar een collega verwijst, dan word ik daar ontzettend boos om, maar ik probeer altijd rustig te corrigeren: kordaat waar het nodig is of met een beetje humor waar het kan. Onlangs was het weer zover: ‘gisteren is dat negerinneke geweest’. Ik antwoord: ‘ik vind het echt niet leuk dat je mijn collega zo benoemt, zij heeft een naam en ik zou willen dat je die gebruikt’. ‘Ah, juist’, zegt de patiënte, ‘voor jou is dat belangrijk hé’. Als we racisme en discriminatie écht de wereld uit willen, dan wordt het hoog tijd dat dit voor iederéén belangrijk is en dat elke collega voor een ander in de bres springt wanneer die gediscrimineerd wordt.

An

Dat iedereen zichzelf kan zijn bij ons is dus onze belangrijkste drijfveer. Maar we willen nog veel verder gaan: we willen ook een voorbeeld zijn, een uithangbord worden. Wit-Gele Kruis Oost-Vlaanderen moet bekend staan als een inclusiever werkgever waar diversiteit een vanzelfsprekendheid is. Dat kan alleen als we niet vertrekken vanuit onze verschillen, maar vanuit onze raakpunten.

Sarah-Johanna

Mijn advies: kijk altijd naar de volledige persoon, niet naar een deeltje ervan zoals geslacht, huidskleur, beperking, enz …