Leah Thys: "Mijn man en ik willen liefst zolang mogelijk thuis blijven wonen."

Maken zulke gebeurtenissen je bang?

"Ja, absoluut. Ik ben nu ouder als zij was toen ze stierf. Vanaf het moment dat je ergens iets voelt, vraag je je af wat het zou kunnen zijn. Mijn zus had zure oprispingen die een symptoom van maagkanker bleken te zijn. Als je eens wat te veel eet of drinkt en het zuur krijgt, slaat de angst je om het hart. Die angst is onredelijk. Je mag er niet naar leven, maar hij is er wel.

Gisteren zag ik nog een monoloog over een dementerende moeder en dochter. Net als iedereen denk ik dan: Dat ik maar nooit Alzheimer krijg… Kijk, dat zijn de dingen waar je mee bezig bent als je ouder wordt. En hoe ga je daarmee om? Door actief te blijven, want als je daarover gaat zitten dubben, dan is het gedaan. Je moet ertegenin gaan, voor zover dat mogelijk is."

Probeer je ook aandacht te hebben voor een gezonde levensstijl?

"Absoluut. Mijn vader zei altijd: Elk pondje gaat door het mondje. Ik let op wat ik eet, alles met mate en zo gezond mogelijk: veel groenten en fruit en weinig zoet. Ik eet ook minder vlees dan vroeger, want er zijn zoveel andere dingen die even lekker zijn. Ik kom natuurlijk uit een generatie die elke dag soep, patatten, vlees en groenten at, maar dat is niet nodig.

Ik hou ook nauw contact met mijn huisarts, zodat mijn gezondheid goed wordt opgevolgd. Helaas stopt hij binnenkort met zijn praktijk. Ik ken hem al 25 jaar en nu moet ik dus iemand anders zoeken. Dat vind ik vreselijk moeilijk."

Hoe kijken jij en je echtgenoot naar zorg later?

"Eigenlijk zijn we daar niet echt mee bezig. Soms denk ik: Later, als ik oud ben… en  dan vergeet ik dat ik eigenlijk al oud ben. Of ik bedenk: Als we naar een serviceflat gaan, dan kan die boel allemaal weg. Bij reclame van instapdouches betrap ik mezelf erop dat ik ze leuk vind, omdat de rand van een bad toch best hoog is.

Ach ja, het kan geen kwaad om een beetje vooruit te kijken zonder daar fanatiek in te worden. We mogen vooral blij zijn dat we oud kunnen worden in België met een netwerk van mogelijkheden voor iedereen. Mijn man en ik zouden het liefst zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Ik denk dat dat voor de meeste mensen wel opgaat."

Heb je zelf al ervaren dat België een goede gezondheidszorg heeft?  

"Ja, ik heb bijna 11 jaar in Engeland gewoond. Daar was het niet zo simpel. Er waren enorm lange wachtlijsten om naar de dokter te gaan, waardoor je al dood kon zijn voor het jouw beurt was. Als je dan ziet wat er bij ons allemaal mogelijk is (de ziekenhuizen, thuisverpleegkundigen …). Dat bestaat in Engeland niet, alleen als je een heel dure privéverzekering neemt."

Zijn er nog dingen die je zou willen meegeven aan de lezer?   

"Zij die nog roken: stop daarmee! Ik ben heel blij dat ik al 3,5 jaar geen sigaret meer heb aangeraakt. Stoppen met roken heeft me socialer gemaakt. Ik begon het te haten dat ik mij telkens moest verplaatsen omdat ik behoefte had aan een sigaret. De druk die ervanuit ging, die afhankelijkheid, dat vond ik verfoeilijk. Ik deed het natuurlijk ook uit gezondheidsoverwegingen: nu weet iedereen dat roken slecht is, maar toen ik ermee begon – zo rond mijn 20ste – vertelde niemand je dat, au contraire. Voor je het goed en wel beseft, ben je verslaafd aan tabak."

Was het moeilijk om te stoppen?

"Ik heb het met pillen gedaan. Normaal gezien moet je die drie maanden slikken, maar na twee-drie weken had ik ze al niet meer nodig. Plots ontdek je dat je al uren niet meer aan een sigaret gedacht hebt. Dan ben je vertrokken.

Raad die ik nog meegeef is: blijf actief, nieuwsgierig naar wat er gebeurt in de wereld en geïnteresseerd. Je moet wel selectief zijn, je kunt niet alles in een keer meenemen. Ik hoef ook niet alles te kunnen met de computer."