Lore: altijd thuisverpleegkundige, vaak ook styliste
Met een brede glimlach vertelt Lore Adriaensen over haar job als thuisverpleegkundige. Het is duidelijk dat ze de mensen in Nieuwerkerken met liefde verzorgt. Waar komt die werkvreugde vandaan? Daar is geen twijfel over: van haar patiënten. Maar ze vindt haar gelukjes ook in de kleine dingen die bij het vak horen, ook waar je het niet direct verwacht …
Dorpsfiguur
“In 2014 studeerde ik af als verpleegkundige. Ik had op diverse plaatsen stage gelopen, maar wist al snel dat thuisverpleegkunde mijn roeping was. Als je hart daar ligt, kan je je geen andere job voorstellen. Ik startte direct bij Wit-Gele Kruis Antwerpen in afdeling Rijkevorsel.”
Lore verhuisde voor de liefde naar Limburg. Haar job nam ze mee in de verhuiswagen en sloot zich aan bij de collega’s van afdeling Alken bij Wit-Gele Kruis Limburg. “Ondanks dat ik hier nog maar net woon, ken ik al meer mensen dan mijn schoonfamilie die al heel hun leven hier wonen”, grinnikt Lore. “Dat heb je in de thuiszorg: ik verzorg niet gewoon een patiënt. Ik kom bij hen thuis. Soms loop ik zelfs langs de achterdeur binnen. Ik kom vaak dagelijks of meermaals per week bij een patiënt langs. Ik ken hun familie en zij kennen mij. Zo heb ik veel mensen leren kennen, zeker in een dorp zoals Nieuwerkerken.”
Styliste
“Ik heb een heel hechte band met mijn patiënten. Voor ik aan mijn ronde begin, weet ik al hoe het met mijn patiënten gaat. Dat bekijk ik al op mijn tablet.” Lore vertelt verder over de persoonlijke band die ze met haar patiënten heeft. “Je gaat mee in de leefwereld van de patiënt”, zegt ze. “Krijgt een patiënt bezoek of moet hij/zij naar een feestje? Dan help ik de kleren kiezen en zorg ik dat ze er mooi opstaan. Ik ben niet alleen thuisverpleegkundige, maar vaak ook styliste,” lacht ze.
“Je komt in contact met diverse persoonlijkheden. De een is al wat meer gesloten dan de ander. Zo kom ik bij een patiënt die eerst heel gesloten was. Toen ik voor het eerst een lach op haar gezicht kon toveren, was ik dolblij. Het doet me deugd wanneer ik merk dat ik doordring bij een patiënt en zijn/haar vertrouwen win.”
Monday blues?
“Hoe vaak ik al gehoord heb: ‘oh Lore die uren, dat zou niets voor mij zijn.’ Ik vind die uren net fijn! Je hangt niet de hele dag vast aan je job. ‘s Middags kan je eens iets doen: me-time, het huishouden of afspreken met vrienden of familie. De monday blues, die ken ik niet. Enerzijds omdat ik mijn job graag doe, maar ook omdat mijn week niet altijd hetzelfde is.”
Frisse lucht
Ik vind het heerlijk dat ik niet de hele dag binnen zit.
Zon in de zomer en sneeuw in de winter, wind door je haren en regen op je snoet, dat is het lot van een thuisverpleegkundige, dat beaamt Lore: “Ik vind het heerlijk dat ik niet de hele dag binnen zit. Als thuisverpleegkundige kom ik veel buiten. Wanneer ik van de ene patiënt naar de andere ga, snuif ik iedere keer frisse lucht op en tussendoor geniet ik van de oplaadmomentjes in mijn auto.”
Zelfstandig werken
Als thuisverpleegkundige werk je heel zelfstandig. Je kan altijd terugvallen op je team, maar meestal sta je alleen bij je patiënt. Lore vindt die zelfstandigheid een grote plus aan de job: “Als startend thuisverpleegkundige is die autonomie best eng. Maar, achteraf is dat net hetgeen wat je fierheid en voldoening geeft,” zegt Lore.
“Dat is trouwens een voordeel aan werken bij het Wit-Gele Kruis. Je neemt je groeiproces zelf in handen. Niet alleen krijg je veel vormingen, maar je hebt ook de mogelijkheid om je te specialiseren of door te groeien.” Lore start in februari met een opleiding als stagementor. “Voor studenten zijn stages vaak doorslaggevend voor de eerste stappen binnen hun carrière. Tijdens mijn eigen stages merkte ik dat een stagementor een grote invloed heeft op je stage-ervaring. Daarom wil ik deze opleiding volgen. Ik wil studenten tonen hoe mooi thuiszorg is.”
De organisatie van zorg en de in-house kennis bij het Wit-Gele Kruis beschouwt Lore als een groot voordeel voor zichzelf en haar patiënten. “Het is onmogelijk om je overal in te specialiseren of altijd te werken. Hiervoor heb je een groot vangnet bij het Wit-Gele Kruis. Ben je zelf ergens niet in gespecialiseerd of onzeker over dan kan je alsnog de beste zorg aan je patiënt bieden door advies of hulp te vragen aan een gespecialiseerde collega. Wanneer je niet aan het werk bent, kan je rekenen op bekwame collega’s uit je team of zelfs het continuïteitsteam dat onder andere zorgt voor de opstart van dringende en/of onverwachte zorgen.”
Vooroordelen
“Thuisverpleging is niet eentonig,” zegt Lore klaar en duidelijk. “Ik merk dat veel collega-verpleegkundigen uit andere sectoren dit wel denken. Het klopt dat je in de voormiddag en in de avond veel mensen moet wassen en in bed leggen, maar tijdens de middagshift heb je net veel variatie aan technische zorgen.”
Die variatie vindt Lore niet alleen in de technieken, maar ook bij de mensen. “Mijn patiënten zijn bejaarden, kinderen en alles daar tussenin. Dat vind ik ook uitzonderlijk aan de thuiszorg. In een rusthuis werk je met bejaarden. In een ziekenhuis zijn de zorgen die je toepast en de mensen die je ziet vaak afdelingsgebonden zoals oncologie, heelkunde, pediatrie of geriatrie.”
